قوم لِنگ کش |:
خواب دیدم قیامت شده است. هر قومی را داخل چاههای عظیم انداخته و بر سر هر چاهی نگهبانانی گرز به دست گمارده بودند الا چاه ایرانیان.
خود را به عبید زاکانی رساندم و پرسیدم:
عبید این چه حکایت است که بر ما اعتماد کرده نگهبان نگمارده اند؟
گفت: می‌دانند که ما چنان مشغول خود هستیم که ندانیم در چاله ایم یا چاه.
پرسیدم: اگر باشد در میان ما کسی که بداند و عزم بالا رفتن کند؟
گفت: گر کسی از ما فیلش یاد هندوستان کند خود بهتر از هر نگهبانی لنگش را بکشیم و او را به تهِ چاه باز گردانیم...
عبید زاکانی
پی نوشت ۱ :
همیشه وقتی داریم میبینیم یکی پیشرفت کرده یا داره پیشرفت میکنه سع میکنیم جلوی راهش رو بگیریم چون خودمون نمیتونیم به اندازه اون پیشرفت کنیم ... تا یه پولدار رو میبینیم تلاشش رو نمیبینیم فقط دهنمون رو باز میکنیم و بهش انگ دزدی و ... میزنیم
یه مثالش رو میشه همین خانم مریم میرزاخانی گفت اگ تو ایران میموند نهایتا استاد دانشگاه میشد و بعد از تلاشهای زیاد در طول ترم برای فهموندن ریاضی بهدانشجو ها آخر ترم موقع تصحیح برگه ها با چند تا برگه خالی مواجه میشد که آخرش یه نامه عریض و طویل نوشتن که بابام مریضه خرج خونه رو میدم ... استادترو خدا سه ترمه ریاضی یک برمیدارم ده بده تا پاس بشم و ... مواجه میشد و عمرا فکر پیشرفتبه ذهنش میرسید...
چرانباید ما اندازه اونا پیشرفت کنیم که دانشمندامونتوایران بمونن ؟؟!
چون ما عادت کردیم فقط به فکر جیب باشیم از گذشته تا حالا... از خیلی کشور های دنیا بیشتر منابع داریم اما کشوردارانمون اندازه نصف یک کشور اروپایی هم از مغزشون استفاده نمیکنن یا نمیخوان استفاده کنن ...
پی نوشت ۲ :
چند وقته بدجوری فلسفی مینویسم از نظر خودم زیاد جالب نیس ولی چیزی رو که تو ذهنم میرسه رو دوست دارم بنویسم اگه دوست ندارین به بزرگی خودتون ببخشید ((:
